به رسم ادب!
ارسال شده توسط در 86/12/19:: 10:31 عصربه نام خدا
اَتانی جِبرئیل فقال: یا مَحُمَدٌ ِعش ما شِئتَ فَاِنَّکَ میَّتٌ و اَحبِب ما شِئتُ فَاِنَّکَ مُفارِقه و اَعمَل ما شِئتَ فَاِنَّکَ مَجزیٌ بهِ. وَاعلَم اَنَّ شَرَفَ المؤمِنِ قیامُهُ بِاللِّیلِ وَ عِزِّهُ اِستغناؤهُ عنِ النّاسِ.
جبرئیل نزد من آمد و گفت: ای محمد! هر چه می خواهی زنده بمان؛ اما بدان که عاقبت می میری و هر چه را که می خواهی دوست داشته باش؛ اما بدان که عاقبت از او جدا می شوی و هر کاری می خواهی انجام بده؛ اما بدان که عاقبت پاداش آنرا دریافت می کنی و بدان که شرف و اقتدار مؤمن به شب زنده داری و سربلندی او در بی نیازی از مردم است.
اِذا اَصبَحَ ابنُ آدَمَ فَاِنَّ الاَعضاءَکُلَّها تَکَبَّرُ اللِّسانَ، فَتَقولُ: اِتَّقِ اللهُ فِینا فَاِنَّما نَحنُ بِکُ، فَاِنِ استَقَمَت اِستَقَمنا، وَ اِن اعوَجَجتَ اعوَجَجنا.
چون آدمی صبح کند، همه اندام ها در برابر زبان کرنش می کنند ومی گویند تقوای الهی را درباره ما رعایت کن. زیرا ما به تو بستگی داریم اگر راست باشی، راست هستیم و اگر کج روی کج می شویم.
حکایت مؤمنان، در دوستی و مهربانی با یکدیگر، مانند بدن است که هر گاه برخی اعضای آن رنجور گشت، سایر اعضاء نیز در بی خوابی و درد با او هم ناله می گردند.
مَن اَخلَصَ لِلّهِ اَربَعینَ صباحاً ظَهَرَت یَنابیعُ الحِکمَهِ مِن قَلبِهِ علی لِسانهِ.
هر که چهل صبح برای خداوند اخلاص ورزد، چشمه های حکمت از قلبش بر زبانش جاری گردد.